ابعاد بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی بیماری لکه قهوه‌ای قارچ دکمه‌ای

لکه باکتری قارچ چیست؟

به گفته پرورش‌دهندگان قارچ دکمه‌ای، بیماری لکه قهوه‌ای یا بیماری لکه باکتریایی بدترین بیماری‌ است که منجر به زیان‌های اقتصادی بالایی می‌شود. وقتی‌که بیماری در مزرعه شناخته شود، ریشه‌کن کردن آن به‌شدت سخت خواهد بود. این بیماری به آسانی شیوع پیدا کرده و سریعاً به همه مناطق پرورش قارچ منتشر می‌شود؛ و این می‌تواند منجر به کاهش محصول و کاهش کیفیت شود. اگرچه تخریب ناشی از فعالیت باکتری منجر به بیماری‌های خاصی نمی‌شود، بااین‌حال تا حدودی مشتری‌پسندی خود را از دست می‌دهد.استفاده از ضایعات چای به‌عنوان ماده پوششی جدید در کشت قارچ دکمه ای

 

وقوع بیماری از یک کشور به کشور دیگر و از یک سال به سال دیگر متغیر است. در فرانسه که بیشتر پرورش‌ها در غار انجام می‌شود، این بیماری در تابستان یا پاییز دیده می‌شود و وقوع آن از ۸ تا ۱۵ درصد وزن محصول متغیر است بااین‌حال می‌تواند به بیش از ۵۰ درصد برسد. در هلند و بریتانیا، ۱۰-۱۵ درصد تولید هرساله متأثر این بیماری می‌شود. در ایتالیا، میزان محصول ۴۰ درصد هرساله کاهش می‌یابد و در بهار و تابستان شدت بیماری بسیار بالاست.

بیماری لکه باکتری از سال‌ها پیش در سراسر جهان شناسایی‌شده است و نه‌تنها بر بازار قارچ دکمه‌ای (در امریکا، استرالیا، اسراییل و ترکیه) بلکه بر بازار قارچ‌های کشورهای شرقی نظیر ژاپن، کره، چین و هند اثر گذاشته است.

لکه قهوه‌ای یک بیماری باکتریایی است که ناشی از باکتری به نام Pseudomonas tolaasii می‌باشد. کلونیزاسیون کلاهک قارچ توسط باکتریوم منجر به توسعه و ایجاد لکه‌های قهوه‌ای یا کرم مانند بر روی ساقه و کلاهک قارچ می‌شود. این لکه‌ها معمولاً به شکل نسبتاً محدب، گرد بوده و یا این‌که در بسیاری جهات پخش می‌شوند. لکه‌ها می‌توانند به رنگ قهوه‌ای کوچک و کم‌رنگ هستند (قطر ۱-۴ میلی‌متر). وقتی‌که آسیب شدید باشد، لکه‌ها تیره‌تر شده و فرو می‌روند.

قهوه‌ای شدن تنها بر لایه‌های خارجی بافت‌های کلاهک تأثیر گذاشته و به ۲-۳ میلی‌متری زیر سطح کلاهک محدود می‌شود. لکه‌ها یا زخم‌ها گاهی ترکیب‌شده و کل سطح قارچ را پوشش می‌دهند. در شرایط دیگر، تنها نقاط قهوه‌ای یا سیاه کوچک مشاهده می‌شود.

وقتی‌که کل مزرعه قارچ دکمه ای از این بیماری متأثر می‌شود، اولین شاخص از بیماری، دیرتر شروع شدن تشکیل میوه و کاهش محصول است که در قارچ‌های در حال بلوغ در همه مراحل نموی و رشدی لکه‌های قهوه‌ای ظاهری دیده می‌شوند. این لکه‌ها تنها در تعداد کمی از قارچ‌ها دیده‌شده و درصورتی‌که همه قارچ‌ها به‌شدت آلوده شوند، شدت آن افزایش می‌یابد و این از اولین فلش تا آخرین فلش‌ها دیده می‌شود.
برخی از قارچ‌ها به نظر می‌رسد که بعد از برداشت سالم می‌باشند با این حال برخی طی دوره بعد از انبار علائم را نشان می‌دهند این می‌تواند زمانی رخ دهد که در دمای پایین ذخیره شوند زیرا باکتریوم دارای قابلیت رشد در دماهای پایین است. در قارچ‌های برداشت شده، شیوع بالای بیماری به‌ویژه در صورت مرطوب بودن انبار و دربسته‌های بسته‌بندی‌شده دیده می‌شود.
این مقاله به بررسی اثر متقابل بین P. tolaasii و A. bisporus که منجر به ظهور لکه‌های قهوه‌ای بر روی کلاهک قارچ می‌شود و یک علائم اصلی بیماری است، می‌پردازد. در ابتدا P. tolaasii مطالعه می‌شود و ترکیباتی که موجب آسیب می‌شوند، نیز بررسی می‌گردد و نگاهی دقیق به پیشرفت‌های موجود در ابعاد بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی بیماری لکه باکتری دارد.

توکسین ها

تولازین یک توکسین (سم) برون سلولی است که به‌طور گسترده‌ای مطالعه شده است. تولازین تنها به شکل عامل بیماری‌زایی از P. Tolaasii تولید می‌شود. وقتی‌که به‌طور مستقیم بر روی قارچ‌ها پاشیده شود، می‌تواند تولید علائم بیماری کند؛ بنابراین ترکیبی است که در بیماری و خسارت‌های قارچی دخالت دارد.

اثرات متقابل پاتوژن- میزبان

P. tolaasii یک باکتریوم بومی کمپوست و خاک پوششی است و بخشی از موجودات زنده‌ای است که با هیف های قارچ همزیستی دارند. مطالعات دقیق بر روی کمپوست های مورد استفاده در اشکال مختلف، پاتوژن موجود در کمپوست را قبل و بعد از حرارت دهی، طی تخم‌ریزی و طی کشت کشف کرده‌اند. این پاتوژن هم‌چنین در پیت و سنگ آهک مشاهده می‌شود. از این روی، کمپوست و خاک پوششی مورد نیاز برای کشت قارچی یک منبع مهم بیماری بوده است. وقتی که پاتوژن در مزرعه است، بیماری از طریق آفات منتشر شده و دستان برداشت کننده قارچ می‌تواند باکتریوم را از یک محل به محل دیگر انتقال دهد.

کنترل

بسیاری از تحقیقات انجام‌شده برای یافتن روشی مناسب به‌منظور پیش‌گیری و کنترل بیماری انجام شده‌اند. دست ورزی و تغییر شرایط محیطی (رطوبت نسبی و دمای دقیق، سیستم تهویه‌ای کافی، آلودگی‌زدایی دیوارها و خاک‌ها)، نقش مهمی در کاهش احتمال شیوع بیماری ایفا می‌کند. ترکیبات کلرینات و کلرید کلسیم در حال حاضر، رایج‌ترین مواد شیمیایی در کنترل بیماری لکه قهوه‌ای هستند. بااین‌حال بسیاری از اثرات ثانویه می‌تواند ناشی از آن‌ها باشد ازاین‌روی سایر مواد شیمیایی، ضدعفونی‌کننده و آنتی‌بیوتیک‌ها ازنظر توانایی کنترل لکه قهوه‌ای مطالعه شده‌اند ولی تاکنون، هیچ‌یک از آن‌ها کاملاً مؤثر نبوده و برای انسان غیر سمی بوده‌اند. هم‌چنین، کنترل بیولوژیکی با میکروارگانیسم‌های آنتاگونیستی و باکتری‌خوارهای خاص مطالعه شده است. باکتری‌های رقابت کننده معمولاً مانع از وقوع بیماری نشده و امروزه سویه‌های طبیعی P. tolaasii مقاوم به باکتری‌خواری نیز اخیراً کشف‌شده‌اند.

نتیجه‌گیری

P. tolaasii یک باکتریومی نیست که به آسانی آن را حذف کرد زیرا می‌تواند موجب تغییر مسیرهای بیوشیمیایی برای بقا در محیط‌های نامطلوب شود. این ظرفیت به باکتریوم امکان رقابت و کسب مواد غذایی بیشتر نسبت به رقبا را می‌دهد. برخی از میکروارگانیسم‌های آنتاگونیستی قادر به تداخل در رشد بیماری هستند بااین‌حال برای حل مسئله برای پرورش‌دهنده‌ها کافی نیست. ازاین‌روی، مواد افزودنی شیمیایی رایج‌ترین روش کنترل می‌باشند که موجب رنگ‌زدایی غیرمنتظره یا کنترل نشده می‌شوند.
برای سنجش عوامل بیماری‌زایی باکتری، آزمایش‌هایی انجام گردید. وانگ و پریس آزمایشی خاص در شرایط محیطی طراحی کردند که اثر متقابل بین باکتری‌های P. tolaasii و یک باکتری ساپروفیتی قارچ دکمه‌ای به نام Pseudomonas reactans بررسی گردید که نتیجه آن یک رسوب سفیدرنگ در بین کلنی‌های باکتری‌ها بود. این رسوب سفیدرنگ با نام WLIP یک ماده خاصی شبیه به تولازین (سم باکتری P. tolaasii) بود که برای شناسایی عوامل بیماری‌زایی باکتری P. tolaasii استفاده گردید.
نتایج این آزمایش نشان داد که مهم‌ترین چیزی که باید واکنش بیماری را متوقف کند تولازین است. حقیقت این است که WLIP قادر به مهار قهوه‌ای شدن می‌باشد. مکانیسم WLIP که به موجب آن خط سفید تشکیل می‌شود به‌خوبی درک نشده است. بااین‌حال شاید در شرایط زنده، WLIP می‌تواند تولازین را از بین ببرد و توکسین را متوقف کرده و موجب اختلال در غشای آن شود.
تحقیقات بیشتر در رابطه با استفاده از WLIP و یا در ترکیب با ترکیبات دیگر نظیر لیزوزیم، نیاز است. امکان استفاده WLIP طی رشد و مزایای اقتصادی آن و ابعاد قانونی مربوطه باید بررسی شود.

به طور کلی بهترین روش برای کنترل بیماری می‌تواند ترکیبی از روش‌های بیولوژیکی، بیوشیمیایی و ژنتیکی است.
۱- استفاده از سویه‌های Agaricus bisporus با حساسیت کم یا مقاومت بیشتر به این بیماری
۲- سوبسترای کافی برای کشت با مقدار پایین پاتوژن
۳- سیستم کنترل شرایط محیطی
۴- افزودن ترکیبات WLIP برای محافظت از قارچ در مورد سویه‌های سم دار P. tolaasii

برچسب ها

نوشته های مشابه

‫2 نظرها

  1. سلام من ی سالن ۵ تنی دارم فلش دومم رو ۹۰ درصدش قارچهام همه لکه قهوه ایی شده نمیدونم باید چی کنم

    1. دوست عزیز در محصول اسرار پرورش قارچ ۲ به طور کامل لین بیماری و عامل اون و راههای پیشپیری و مبارزه با آن را توضیح داده شده است با این وجود پیشنهاد می شود از ترکیبات کلر در آبیاری استفاده کنید.

      برای اطلاعات بیشتر می توانید از این صفحه دیدن کنید.https://datagharch.com/product/secrets-of-mushroom-cultivation-2

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن