کارایی سموم مختلف جهت کنترل بیماری مایکگون در قارچ دکمه ای
بیماری حباب تر که به‌وسیله قارچ انگلی Mycogone perniciosa ایجاد می‌شود، یک بیماری در قارچ‌های سفید دکمه‌ای است همچنین در گونه‌های وحشی Agaricus هم یافت شده است. علی‌رغم شیوع جهانی‌اش، عموماً تلفات عمده‌ای در محصول ایجاد نمی‌کند، اگرچه اخیراً مشکلات جدی در برخی از کشورها شامل صربستان و آفریقای جنوبی ایجاد کرده است. مایکگون روی قارچ دکمه ای به‌شدت اسپورزایی می‌کند.
قارچ انگلی بر شکل‌گیری اندام میوه‌ای قارچ تأثیر می‌گذارد و منجر به تشکیل توده بافت بدشکل، بدون هیچ علامت متمایزکننده‌ای می‌شود. در ابتدا، حباب‌های تر، قبل از آن که قهوه‌ای روشن بشوند، سفید و اسفنجی هستند و ممکن است قطرات کهربایی‌رنگ بر سطح خودشان تراوش کنند. علائمی که به‌وسیله مایکگون ایجاد می‌شود، گاهی شبیه آن علائمی است که توسط ورتیسیلیوم ایجاد می‌شود.
تا مدت‌های طولانی منبع اصلی مایکگون، آلودگی خاک‌پوششی در نظر گرفته می‌شد؛ بنابراین اطمینان از اینکه مواد خاک‌پوششی تمیز هستند و در جایی نگهداری می‌شوند که به‌وسیله غبار یا ذرات معلق در مکان‌های کشت یا آب زهکشی و یا به‌وسیله خاک از مناطق نزدیک آلوده نمی‌شوند، بسیار مهم است. پیشنهاد می کنیم مقاله چگونه از شر بیماری مایکگون در سالن های پرورش قارچ دکمه ای خلاص شوید؟ را بخوانید.
مایکگون همانند ورتیسیلیوم می‌تواند به‌وسیله پاشش آب بر روی قارچ‌های دیگر گسترش پیدا کند اما اسپورهای آن چسبنده نیستند و در نتیجه مگس‌ها و قارچ چین‌ها اهمیت کمتری به‌عنوان ناقل دارند.
مهم‌ترین بیماری در کشت قارچ دکمه‌ای در اسپانیا، بیماری حباب خشک است. بااین‌حال، شیوع بیماری حباب تر، در بسیاری از سال‌ها متناوب بوده است و تا به حال، کنترل آن، با تکیه بر روش‌های شیمیایی (قارچ‌کش‌های بنزیمیدازول، کلوروتالونیل و پروکلوروز- منگنز)، تمرینات زراعی و رعایت اصول بهداشتی انجام شده است. اگرچه در حال حاضر، شیوع بیماری در مزارعی که به‌خوبی مدیریت می‌شوند کم یا حتی صفر است، ولی بیماری حباب تر یک تهدید جدی و بالقوه برای کشت قارچ‌ها می باشد.
دسترسی به قارچ‌کش‌های مفید در صنعت کشت قارچ، نه‌تنها به‌وسیله قوانین سخت گیرانه، بلکه بر اساس این واقعیت که پاتوژن و محصول، هر دو قارچ هستند، محدود می‌شود. به همین دلیل، قارچ‌کش‌های مورد استفاده در این آزمایش، بر این اساس انتخاب شدند که طبق قوانین اسپانیا برای استفاده با قارچ مجاز بودند (در مورد ایپرودیون و پروکلوروز- منگنز) یا به این دلیل که آن‌ها در سایر کشورهای اروپایی (کاربندازیم و تیوفانات- متیل) یا در ایلات متحده آمریکا (تیوبندازول و تیوفانات- متیل) مجاز بودند. در اسپانیا، پروکلوروز- منگنز تنها قارچ کشی است که در ۱۰ سال گذشته برای کنترل بیماری‌های قارچ، استفاده شده است.
در این مطالعه، حساسیت مایکگون، در برابر قارچ‌کش انتخابی در شرایط آزمایشگاهی و تأثیر این قارچ‌کش بر کنترل حباب تر در کشت قارچ‌هایی که به‌طور مصنوعی با مایکگون آلوده شدند، تعیین گردید.
قارچ‌کش‌هایی که در این آزمایش استفاده شدند شامل کاربندازیم ۵۰%، ایپرودیون ۵۰%، پروکلوروز- منگنز ۴۶%، تیابندازول ۶۰% و تیوفانات- متیل ۷۰% بودند.
نتیجه گیری:
آزمایش‌ها در شرایط آزمایشگاهی نشان داد که پروکلوروز- منگنز و کاربندازیم، مؤثرترین قارچ‌کش‌های بازدارنده رشد میسلیوم های مایکگون بودند، درحالی‌که ایپرودیون کم تأثیرترین قارچ‌کش بود. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که خطر بسیار کمی وجود دارد که مایکگون، مقاومت به قارچ‌کش‌های مورد ارزیابی را توسعه دهد.
آزمایش‌های آزمایشگاهی نشان داد که کاربندازیم و پروکلوروز- منگنز مؤثرترین قارچ‌کش‌ها برای بازدارندگی رشد مایکگون بودند درحالی‌که ایپرودیون، کم تأثیرترین بود. پوتونیک و همکاران در سال ۲۰۰۶ در صربستان، با استفاده از نمونه ایزوله ی مایکگون، به نتایج مشابه رسیدند.
فلچر و همکاران در سال ۱۹۸۰ نشان دادند که عدم کنترل پاتوژن قارچ به‌وسیله بنومیل (بنومیل و تیوفانات – متیل که از مشتقات کاربندازیم هستند) با عدم حضور قارچ‌کش در خاکدهی قبل از شروع کشت، به علت حضور باکتری‌های تجزیه‌کننده بنومیل در خاک پوششی، همراه است. گروجن و جاکس در سال ۲۰۰۳ نشان دادند که غلظت کاربندازیم در نیمه فوقانی لایه خاکدهی، به‌طور پیوسته از پایان فلش دوم، افت می‌کند و ممکن است در فلش سوم تأثیر کمتری داشته باشد، زیرا غلظت تیابندازول در خاک پوششی در سراسر دوره کشت، بالا باقی می‌ماند. شواهد نشان داد که غلظت پروکلوروز- منگنز می‌تواند در خاکدهی قارچ در طول زندگی یک محصول به کمتر از ۲۰ درصد غلظت کاربردی، به علت وجود میکروارگانیسم‌ها در مواد خاکدهی که قادر به تجزیه مولکول‌های پروکلوروز هستند، کاهش یابد. در مطالعات ما، تأثیر معنی‌داری در تأثیر پروکلوروز در طول چرخه کشت دیده نشد.
اتحادیه اروپا (طبق دستورالعمل EEC /91/414) عملاً، به حذف همه قارچ‌کش‌هایی که پیش از این برای کنترل بیماری در قارچ‌ها استفاده می‌شد، دستور داد. کاربندازیم، تیوفانات – متیل و تیوبندازول، مشمول دستورالعمل فوق هستند اگرچه هیچ‌یک برای استفاده در کشت قارچ، در اختیار قرار داده نمی‌شوند. همچنین ایپرودیون شامل دستورالعمل فوق هست و اگرچه تأثیرش در کنترل حباب تر کمترین مقدار بود ولی در اسپانیا در اختیار قرار می‌گیرد. دیده شده همان قارچ‌کش، به مقدار کم در کنترل حباب خشک، استفاده می‌شود. اخیراً پروکلوراز خطرناک‌ترین هست، زیرا این قارچ‌کش برای استفاده در بسیاری از کشورهای اروپایی که کشت قارچ دارند، در اختیار قرار می‌گیرد اما شامل دستورالعمل فوق نمی‌شود. در واقع در حال حاضر در گروه مواد فعالی است که به‌وسیله EU (اتحادیه اروپا) تجدیدنظر شده‌اند.
درنتیجه، استفاده پیوسته از قارچ‌کش‌ها، در نمونه‌هایی که پاتوژن ها هنوز حساس هستند می‌تواند مفید باشد اما این به بررسی منظم جمعیت پاتوژن ها برای مقاومت نیاز دارد. اگرچه خطر اینکه مایکگون مقاومت به قارچ‌کش‌های مورد ارزیابی را توسعه دهد، خیلی کم است ولی اهمیت فعالیت‌های زراعی برای کاهش شیوع حباب‌تر باید تأکید شود.
منبع: دیتا قارچ
